Het is zomer. Al halen we nog niet de tropische temperaturen van vorig jaar en worden we af en toe verrast door een regen- of onweersbui, het is onmiskenbaar zomer. Tijd voor afsluitende zomerbarbecues, jaarlijkse etentjes, lange wandelingen langs het strand of in het bos,  of gezellige boottochtjes.
’s Morgens vroeg blijven de straten stil – de schoolkinderen zijn vertrokken naar camping of vakantiehuis. In de supermarkt is het rustiger, de kassarijen zijn korter en de files nemen langzaam af. En, hoewel mijn eigen vakantie nog even op zich laat wachten – zo’n zomer maakt ook mij ‘een beetje lui’. Liever dan achter de laptop te kruipen, pak ik een mooi boek op en nestel ik me in de tuin of op de bank.

Ochtendroutine
Mijn eerdere boeken schreef ik vooral in de vroege uurtjes. Ook voor het schrijven aan mijn roman-in-wording maakte ik gebruik van de ochtenden. Een uurtje eerder opstaan en alvast wat schrijven. Het is vroeg licht ’s morgens, toch lukt het me niet. Ik draal en luier, en ineens is het alweer de hoogste tijd om naar mijn betaalde werk te gaan. Mijn laptop thuis is wéér niet opgestart, ik ben al veel te lang ‘los’ van mijn verhaal. Hoogste tijd om eens op een rijtje te zetten waarom het niet lukt én – belangrijker! – wat ik daaraan ga doen.

Metaschrijven
Ik besteed een vrije zaterdagochtend aan het schrijven óver mijn verhaal en mijn schrijfproces. Inmiddels staat er al behoorlijk wat tekst in een eerste versie, maar ik ben niet tevreden over de vorm. Toch doorschrijven naar het einde, of alvast beginnen met herschrijven? Dat laatste is mijn valkuil, eerst wil ik een eerste versie af hebben. Ik schrijf meestal in chronologische volgorde, ik haal mijn opzet erbij en check of het einde van het verhaal nog past bij wat er nu ligt. Er zijn wat aanpassingen nodig, maar dan heb ik weer een beeld van wat ik nog te schrijven heb.

 De tien-minuten-methode
Ik heb hem vaker gebruikt in tijden waarin ik ‘vast’ zat. Zet een timer op tien minuten en begin te werken. Tien minuten is genoeg om die laatste scene te herschrijven, steekwoorden te noteren voor die volgende scene waar ik mee aan de gang wil of een dialoog aan te passen. Het belangrijkste voordeel van deze methode: het gebeurt me bijna altijd dat ik er na tien minuten niet meer mee wil  stoppen en gewoon lekker doorschrijf.

 Schrijf (ergens) anders
Ik werk op een laptop en zit dan graag aan de eettafel. Een enkele keer wijk ik uit naar een andere werkplek in huis. Maar soms, als ik mezelf los wil schrijven, ga ik naar buiten. Op een bankje in het park of op de hei, op een terrasje in het centrum… Ik schrijf met een pen in één van de vele schrijfnotitieboekjes die ik heb. Daar komt dan geen kant-en-klaar verhaal uit, maar het levert gedachtenspinsels, schetsen en ideeën op die ik later kan gebruiken.

 Schrijf iets anders
Ik schreef het al, ik ben een chronologische schrijfster, het verhaal ontrolt zich vaak terwijl ik schrijf. Toch kan het helpen om die lijn los te laten en alvast in die éne scene te duiken waar ik zin in heb. Zo heb ik voor mijn vorige roman, Niet met Opzet, de eindscène geschreven voor ik het conflict uitgewerkt had. En tijdens het schrijven van die eindscène ontdekte ik ineens waar het verhaal óók over gaat: niet alleen het geheim tussen twee geliefden, maar ook de relatie van een vrouw met haar moeder.
En tot slot: soms kies ik tussendoor voor een ander genre en schrijf ik bijvoorbeeld een kort verhaal. En dat is precies wat ik nu ook gedaan heb: het werk aan de roman is blijven liggen, maar er is wel een blogtekst tot stand gekomen.