In mijn vorige blog had ik het over het ontstaan van ideeën en, onder andere, de hulp die je daarbij van Internet kunt krijgen.
Om de proef op te som te nemen, besloot ik uit te zoeken hoe dat precies werkt, een verhaal schrijven met behulp van een plotgenerator. Google brengt me al direct naar https://www.plot-generator.org.uk/. Weliswaar een Engelstalige website, waar ik mijn verhalen in het Nederlands schrijf, maar ik begin vol goede moed.

De eerste stappen
Er moeten keuzes gemaakt worden. Het genre is makkelijk: ik kies een kort verhaal. Voor de titel kan ik kiezen uit een aantal mogelijkheden. Wordt het de naam van mijn hoofdpersoon of een ander personage? Een verwijzing naar een voorwerp dat een rol speelt in het verhaal, het weer of de plaats waar het verhaal zich gaat ontrollen? Ik maak het mezelf makkelijk en kies voor random.
Dan de openingsscène: begin ik met actie of in de relationele sfeer? Ik kies het laatste, dat past het meest bij de verhalen die ik normaliter schrijf. Het conflict mag gaan over een financiële kwestie – zo komt mijn broodwinning in de financiële dienstverlening ook nog zijdelings terug in het verhaal. En omdat niet alles nu eenmaal goed afloopt, kies ik als einde voor sad¸ in plaats van happy of violent.

De personages
Over wie gaat mijn verhaal? Als ik aan een roman werk, maak ik uitgebreide karakterbeschrijvingen en denk ik lang na over passende namen. Nu laat ik de generator zijn werk doen en klik op suggest. Het worden Mildred Donaldson en Zach Greenway. Wat wíl deze Zach van Mildred? Ook hier kies ik voor suggest. Affection, verschijnt er op het scherm. Dat betekent bij de volgende keuze dat Zach positief staat tegenover Mildred. Van iemand die je niets kan schelen of aan wie je een hekel hebt, heb je tenslotte geen behoefte aan affectie.
Wat zou Mildred willen zéggen tegen Zach? Ook hier kan ik uit een aantal opties kiezen, variërend van Beam me up, Scotty tot I’m your father (wat weer hele nieuwe mogelijkheden biedt voor deze plot). Maar Zach wil liefde, of tenminste genegenheid, en omdat er geen verhaal is zonder conflict, kies ik voor I just don’t need you in my life.

Het decor
Waar speelt het verhaal zich af? Ik blijf dicht bij huis en kies Amsterdam. En bij Amsterdam horen nu eenmaal grachten. Het is er koud en druk. Er wordt gevraagd om vier bijvoeglijke naamwoorden. Ik kies uit talloze mogelijkheden die me worden voorgeschoteld: anxious, lonely, ambivalent en concerned. Al vraag ik me even af hoe de combinatie van sad en happy in dit geval zou uitpakken.
Een bijvoeglijk naamwoord om een object te beschrijven wordt giant.

Keuzes, keuzes, keuzes..
Zo gaat het nog een tijdje door. Zes karaktereigenschappen worden er gevraagd, zonder dat ik weet van wie. Ik kies stable, coward, patient, hopeful, smart en brave . Een gebeurtenis wordt een begrafenis, als werkwoorden kies ik boating, rampaging en jogging. Een kwetsbaar iemand blijkt een kleuter, onze Mildred is vergelijkbaar met een manager, Zach daarentegen heeft meer van een ridder. Midred drinkt het liefst thee, als muzieksoort kies ik de fluit en als ik twee voorwerpen moet kiezen worden het een hoed en een sandwich. We gaan van valuta (euro’s, in Amsterdam) naar het weer (regen), de dieren worden respectievelijk slangen, jonge katten en muizen.
Nog twee keuzes te gaan: lichaamsdelen (vingernagels en benen) en vier uiterlijke kenmerken (charming, moist, beautiful en grubby).
En dan, eindelijk, ben ik bij de knop write me a short story.
Met een brede glimlach lees ik wat de plotgenerator heeft geproduceerd. Niet altijd even logisch, en vooral de ‘vuile vingernagels’ komen een aantal keren terug. Je kunt ervoor kiezen het verhaal op internet te publiceren en te delen op sociale media. Er verschijnt zelfs een aantal commentaren onder het verhaal. (voor wie het wil lezen: je vindt het op https://www.plot-generator.org.uk/21lvvj14/two-smart-uncles-jogging-to-beat.html).

Tot slot
Een experiment waar ik met lichte weerstand aan begon, maar waar ik steeds meer plezier in kreeg. Net als bij het zélf schrijven van een verhaal, moeten er keuzes gemaakt worden. Veel keuzes, die ook nog eens de interne logica van het verhaal moeten ondersteunen. Deze keer heb ik het me makkelijk gemaakt en een groot deel van de keuzes aan de plotgenerator overgelaten. Het verhaal dat er uit is komen rollen, is niet het mijne. De personages zijn me te onbekend, de plot is te onlogisch.
Juist het mezelf onderdompelen in verhaallijnen en personages, puzzelen over plotwendingen, dialogen en situaties waarin mijn personages verzeild raken, maakt het schrijven voor mij zo waardevol. Ik schrijf om te onderzoeken, de wereld te leren kennen.
Dit experiment roept de vraag op wat míjn verhaal dan zou worden, als ik gebruik zou maken van alle variabelen die ik heb gekozen. Eén ding is zeker: ik doe er langer over dan een plotgenerator. Dat verhaal volgt dus een volgende keer.